بالصدفه - للشاعر الكبير - ابراهيم رضوان

عثرت علي هذه القصيده اليوم

منشوره علي الفيس

عايشتها

و اكتشفت أن دموعي تساقطت بعدها

أترككم مع قصيدتي عن 

الشخص الٱخر

التجربه رقم 49 من ديوانى عن الشخص الآخر الذى أعانى من اكتئاب شديد بسببه

قاللى..

*عاجبك وصولنا..

لدايرة المعاش ؟ *

رديت..

**تقصد وصولى ؟ **

قاللى..

* اللى كنا قولنا..

ها ييجى..راح ما جاش *

رديت..

**واقع مثالى

دنيا و كام محطه..

و بينزل الجميع **

قاللى..

إزاى يضيع..

عمرك دايما بلاش ؟*

**مين قاللك إن عمرى..

ما كانشى فيه فوايد

أنا سيبت هلال أغانى..

ها يعيش من بعدى قايد **

قاللى..

*دايما بتحلم..

بالنور و المستحيل

الناس نسايه دايما

و انت اللى معاك قليل*

أنا قلت..

**بلاش مناقشه..

يا بيزنطى فى كل شئ **

قاللى..

*ولا حتى قشه..

موجوده يا غريق *

رديت..

**أنا مش غريق

ولا تايه ع الطريق

شاعر بيحب أرضه

و ما زال جواه بريق**

قاللى..

* و حياة عيونك..

ولا حد لسه فاكر

الكل راح يخونك

فى طريق للشعر ناكر *

........................

فعلا.. ضايقنى جدا

كان نفسى يبقى أحسن

ندهت عليه أناقشه

لقيته ساب فى عشه..

ورقه مكتوب عليها

***ها تروح ..لمين ..يا صابر

فى دنيا لسه جاحده

وصلت سيدى جابر

فاضل..محطه..واحده***

***********************

***********************